Πριν από τρία χρόνια, με το «Αlter ego», ο Σάκης Ρουβάς δεν είχε πείσει ιδιαίτερα για το υποκριτικό ταλέντο του. Και εφόσον στα χρόνια που μεσολάβησαν ο Ρουβάς δεν δοκιμάστηκε ξανά ως ηθοποιός, είναι φυσικό να πηγαίνει κανείς με μια σχετική προκατάληψη να δει μια ταινία με αυτόν πρωταγωνιστή- πόσο μάλλον όταν αυτή η ταινία είναι αμερικανική.
Εξ ου το μικρό σοκ που παθαίνεις βλέποντάς τον «Στα άκρα» («Duress», ΗΠΑ, 2009), πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του Τζόρνταν Μπάρκερ: αφενός θρίλερ με τα όλα του, αφετέρου φειδωλό στην εικονογράφηση σκηνών όπου το αίμα πνίγει την οθόνη. Εστιάζοντας στο ψυχολογικό προφίλ των δύο κεντρικών ηρώων, τού Ρίτσαρντ (Μάρτιν Ντόνοβαν) και του Αμπνερ (Σ. Ρουβάς), η ταινία σε οδηγεί να ακολουθήσεις το ανορθόδοξο παιχνίδι γάτας- ποντικού που λαμβάνει χώρα μεταξύ τους. Και εσύ δέχεσαι την πρόταση από τα πρώτα κιόλας λεπτά, ξεχνώντας παντελώς ότι το «κακό» παιδί της ιστορίας είναι ο παρουσιαστής του «Χ-Factor»...
Στην καρδιά του, το «Στα άκρα» είναι ένα εξαιρετικά καλοφτιαγμένο b-movie που αποπειράται να κολυμπήσει στα βαθιά ως μελέτη πάνω στην έννοια της εξουσίας. Ο Αμπνερ είναι στυγνός δολοφόνος, ο Ρίτσαρντ απογοητευμένος χήρος και στοργικός πατέρας. Για ποιον λόγο όμως ο Αμπνερ σκοτώνει; Και γιατί θέλει να παρασύρει τον Ρίτσαρντ στον ακραίο κόσμο του; Τελικά δεν έχει και τόση σημασία. Το βασικό ερώτημα που θέτει η ταινία είναι το αν ένας καθημερινός φιλήσυχος άνθρωπος μπορεί να αντιμετωπίσει ένα ξάφνιασμα τόσο ισχυρό ώστε να τον υπερβαίνει. Και αν ναι, πώς; Τι μπορεί να κάνει για να ξεφύγει; Πόσο ακραίος θα πρέπει να γίνει ο ίδιος;
Πηγαίνοντας κόντρα στην εικόνα του ο Ρουβάς φτιάχνει έναν πολύ ιδιαίτερο psycho killer. Με το γκρι- μπεζ παλαιομοδίτικο μπουφάν και το λιγδωμένο μαλλί χωρίστρα και χωρίς το αστραφτερό χαμόγελό του χτίζει από το μηδέν έναν ήρωα που είναι όλος δικός του. Παίζει με σύστημα και το αποτέλεσμα φαίνεται. Την ίδια ώρα, όμως, το «Στα άκρα» δεν αποκαλύπτει μόνο έναν άλλο Σάκη Ρουβά αλλά και έναν νεαρό σκηνοθέτη που, αν ακολουθήσει αυτόν τον ρυθμό, κάποια στιγμή σίγουρα θα διαπρέψει.
Πηγή: Το Βήμα
Sakis "has" the X - Factor as an actor
Three years ago in “Alter ego” Sakis Rouvas hadn’t manage to convince us about his acting abilities. And due to the fact that Sakis hasn’t been tested again as an actor, it’s natural to have certain reservations about a new movie with his as a lead – especially because the movie is American.
So you are a bit shocked watching “Duress” (“Sta akra” USA 2009) the first movie by Jordan Barker. Firstly it is a genuine thriller, secondly it’s very stingy in the bloody scenes. The movie focuses on the phycological profile of the two central characters, Richard (Martin Donovan) and Abner (Sakis Rouvas). The movie leads you to watch the cat and mouse game between them. And you accept their offer and at the first few minutes you completely forget that the “bad” guy of the movie is the presenter of the “X – Factor”…
At it’s core, “Duress” is an exceptionally well made b – movie that tries to swim in the deep as a study over the meaning of power. Abner is a brutal murderer, and Richard is a disappointed widower and loving father. But why does Abner kill? And why is he dragging Richard in his extreme world? In the end it doesn’t matter. The basic question of the movie is whether an everyday quiet man is capable of dealing with such a momentous shock. And if the answer is yes then how? How extreme can he become?
Going against everything he stood for Rouvas creates a very particular phycho – killer. With his grey – baize old fashion jacket and greasy hair parted in the middle and without his glamorous smile he builds a character from zero that is totally his. He pays with a system and that is evident. At the same time “Duress” is revealing apart from Sakis, a young actor who, provided he continues at this rate, will be very important some day.
Source: TO VIMA newspaper
No comments:
Post a Comment